- A czym byliby ludzie bez miłości?
GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć

Śmierć

Dodał(a): Corv

* * *

- Dzieci to nasza nadzieja na przyszłość.
NIE MA NADZIEI NA PRZYSZŁOŚĆ, oświadczył Śmierć.
- Więc co nas tam czeka?
JA.

Śmierć

Dodał(a): Corv

* * *

- Chciałem powiedzieć - wyjaśnił z goryczą Ipslore - że na tym świecie jest chyba coś, dla czego warto żyć.
Śmierć zastanowił się przez chwilę.
KOTY, stwierdził w końcu. KOTY SĄ MIŁE.

Śmierć

Dodał(a): Corv

* * *

(...)To dziwne, ale właściwie się nie złościł. Gniew to emocja, a do emocji potrzeba gruczołów. Z gruczołami Śmierć właściwie wcale nie miał do czynienia i naprawdę musiał się namęczyć, żeby się po­rządnie rozgniewać.
Był za to lekko zirytowany.
Z drugiej strony zawsze ciekawie było popatrzeć na ludzkie wysiłki. A to przynajmniej okazało się bardziej oryginalne niż typo­wa symboliczna gra w szachy, której Śmierć bardzo się obawiał, po­nieważ w żaden sposób nie mógł zapamiętać, jak porusza się koń.

Śmierć

Dodał(a): Corv

* * *

(...)naczelnego kucharza, który w jednej z chłodni kończył model Uniwersytetu, z jakiegoś tajemniczego powodu wyrzeźbiony w całości z masła. Robił to na każdy bankiet: maślane łabędzie, maślane budynki, całą jełczejącą maślaną me­nażerię... Tak bardzo to lubił, że nikt nie miał serca, by kazać mu przestać.

Narrator

Dodał(a): Corv

* * *

Jeśli chodzi o błyszczące obiekty, magowie charakteryzują się gustem i opanowa­niem obłąkanej sroki.

Narrator

Dodał(a): Corv

* * *

Księgi magiczne mają coś w rodzaju własnego życia. Niektóre nawet zbyt wiele; na przykład pierwsze wydanie „Necrotelicomiconu" trzeba trzymać między żelaznymi płytami, „Prawdziwa Sztuka Lewitacyi" spędziła ostatnie sto pięćdziesiąt lat między krokwiami da­chu, a „Compendyum Magji Seksu Ge Fordge'a" tkwi w kadzi z lo­dem, w osobnym pomieszczeniu, zaś surowa reguła stwierdza, że dzieło to mogą czytać jedynie magowie po osiemdziesiątce, w mia­rę możliwości martwi.

Narrator

Dodał(a): Corv

* * *