Materiały powiazane z książką:
- Flora Świata Dysku
- Pratchettowe książki poprawiające nastrój
- Bracia i Siostry w Pratchettcie!
- Fantastyczny weekend w Poznaniu
- Trzy Wiedźmy - recenzja prototypu
- Wiedźmy - nowa gra planszowa
- Na scenie
- Recenzje wideo
- Trzy Wiedźmy w interpretacji Tower Players
- Pratchettowy epizodzik wyszperany przez Ogg nanny: Ptasi przyjaciel...
- Pratchett.pl na youtube!
- Trzy Wiedźmy - film animowany
- Trzy Wiedźmy - BBC radio play
Nie dotykać!
przycisk końca świata
Trzy Wiedźmy
Tytuł orginalny: Wyrd Sisters, rok wydania: 1988
Autor: Terry Pratchett
Numer książki w cyklu Świat Dysku: 6
Krótko o książce:
Jest to szósta część popularnego cyklu o Świecie Dysku. Król Verence, władca Lancre, został zamordowany i snuje sie teraz jako duch po zamku. Czarownice ocaliły jego maleńkiego synka i oddały na wychowanie aktorom z wędrownej trupy. W Lancre objął władzę okrutny książę Felmet z jeszcze okrutniejszą małżonką. Poddani nie lubią nowego władcy. Duch nieźle musi się nakombinować, aby zawrzeć wreszcie sojusz z wiedźmami. Wspólnie doprowadzą do powrotu prawowitej dynastii na tron.Szósta książka z serii o Świecie Dysku i druga z cyklu o Czarownicach.
Oceń książkę:
Cytaty z książki
- Mówiłeś, że góry są zryte krasnoludzkimi sztolniami. I że krasnolud w górach zawsze wie, gdzie się znalazł.
- Mówiłem: pod ziemią. Chodzi o warstwy i formacje skalne. Nie na powierzchni. Pejzaż zasłania.
- Moglibyśmy wykopac dziurę - zaproponował Tomjon.
Ale dzień był ładny, droga wiła się między kępami chwastów i sosen, strażniczek lasu; pozwolili więc mułom podążyc własnym tępem. Hwel był przekonany, że droga musi dokądś prowadzic.
Ta geograficzna fikcja wielu wędrowców doprowadziła do zguby. Drogi wcale nie muszą dokądś prowadzic. Muszą tylko gdzieś się zaczynać.
Dodał(a): fru
* * *
Przeznaczenie bywało zabawne, nie mozna było mu ufac. Kiedy człowiek... krasnolud... myślał już, ż je dopadł, okazywało się czymś innym: zbiegiem okoliczności albo wyrokiem opatrzności... Można było zaryglowac przed nim drzwi, a ono stało za plecami. Kiedy już było przybite, odchodziło z młotkiem.
Dodał(a): fru
* * *
Głaz był wysoki niczym mężczyzna i miał niebieskawy odcień. Uważano go za wyjątkowo magiczny, ponieważ - chociaż był tylko jeden - nikt nigdy nie zdołał go policzyc. Kiedy tylko zauważył, że ktoś przygląda mu się z namysłem, natychmiast przesuwał mu się za plecy. Był najbardziej wstydliwym monolitem na świecie.
Dodał(a): fru
* * *