Materiały powiazane z książką:
- Zostań Trollem lub Krasnoludem - zagraj z nami w Łupsa!
- A kiedy puszczyka rozlegnie się zew...
- Gangi Ankh-Morpork
- Łups - gra, która powstała na podstawie książki
- Straż Ankh-Morpork w odcinkach
- Łups
- Finały Świata Dysku
- Półfinały Świata Dysku
- Finały Świata Dysku
- Terry Pratchett opowiada świnski dowcip [napisy pl]
Nie dotykać!
przycisk końca świata
Łups!
Tytuł orginalny: Thud!, rok wydania: 2005
Autor: Terry Pratchett
Numer książki w cyklu Świat Dysku: 34
Krótko o książce:
Dolina Koom? to właśnie tam trolle złapały w zasadzkę krasnoludów, a krasnoludy złapały w zasadzkę trolle. To było daleko stąd. To było dawno temu.Sam Vimes ze Straży Miejskiej Ankh-Morpork znowu zobaczy wojnę, tym razem przed własnym biurem, jeśli nie rozwiąże zagadki morderstwa przynajmniej jednego krasnoluda. Kiedy jego ukochana Straż się rozsypuje, kiedy grzmią werble bojowe, musi odsłonić każdy ślad, przechytrzyć każdego skrytobójcę, pokonać każdą ciemność, by znaleźć rozwiązanie. Aha? codziennie o szóstej, niezawodnie, bez żadnych wykrętów, musi wrócić do domu i poczytać synkowi "Gdzie jest moja krówka" ze wszystkimi odpowiednimi odgłosami podwórka. Są pewne rzeczy, które zwyczajnie trzeba załatwić.
Oceń książkę:
Cytaty z książki
Czy Vetinari w ogóle sypiał? Prawdopodobnie musi kiedyś składać głowę, myślał Vimes. Każdy przecież czasami śpi. Szybkie drzemki mogą wystarczyć na jakiś czas, ale prędzej czy później człowiek potrzebuje solidnych ośmiu godzin. Prawda?
Była już prawie północ, a Vetinari siedział przy biurku, świeżutki jak stokrotka i chłodny jak poranna rosa.
Dodał(a): Kinga
* * *
Przy obiedzie Sybil oznajmiła: "Wieczorem będzie wieprzowina, wymaga dojedzenia". Vimes nigdy nie miał z tym problemów, ponieważ został wychowany tak, by zjadać to, co przed nim postawią i robić to szybko, zanim ktoś inny mu to porwie. Był po prostu zdziwiony sugestią, że istnieje między innymi po to, by jedzeniu wyświadczyć przysługę.
Dodał(a): Dżon
* * *
Vimes nigdy nie radził sobie z żadną grą bardziej skomplikowaną niż strzałki. W szczególności szachy zawsze go irytowały. To przez ten głupi upór, z jakim pionki ruszały naprzód i zabijały inne, bratnie pionki, podczas gdy królowie obijali się z tyłu i nic nie robili. Gdyby tylko pionki się zjednoczyły, może przekonały też wieże, cała plansza mogłaby stać się republiką w dwunastu ruchach.
Dodał(a): Skella
* * *